De Tele 312 is een telg uit de 300-serie toestellen van de GPO waar o.a. ook de Tele 332 deel van uitmaakt.

De GPO introduceerde de telefoon in 1949.
De Tele 312 is een partylijn (shared service) toestel. Dergelijke toestellen worden gebruikt op enkelvoudige telefoonlijnen waarop meerdere abonnees zijn aangesloten. Bij deze 312 zijn dat er twee.
Het toestel was de opvolger van de Tele 310 die werd gebruikt in combinatie met een aparte belunit waarin een traag opkomend relais ervoor zorgt dat de bel niet tingelt als de andere gebruiker van de lijn aan de kiesschijf draait. In de 312 wordt het tingelen tegengegaan door het toepassen van een thermistor; een aparte belunit is dan niet meer nodig. De Tele 312 is in de praktijk dan ook veelal een door de GPO omgebouwde Tele 310. Mijn exemplaar is de L-uitvoering: een kiesschijf met cijfers en letters.

D.m.v. de druktoets bovenop de telefoon brengt de abonnee een verbinding met telefooncentrale tot stand en wordt een kostenteller geactiveerd: het kiezen van een telefoonnummer kan beginnen. Teneinde een individuele abonnee te bellen, wordt vanuit de centrale een belcircuit tot stand gebracht via een aarddraad en de a- of de b-draad. Bij meer dan twee abonnees op dezelfde verbinding worden complexere technieken toegepast. Vertrouwelijkheid van het gesprek is op partylijnen niet gegarandeerd. Aanleiding tot humor en ergernis!

Partylijnen zijn een bekend fenomeen in uitgestrekte, dunbevolkte gebieden in vooral de VS, Canada, Australië en het Verenigd Koninkrijk. In Nederland - dichtbevolkt  en korte afstanden - zijn kabelverbindingen relatief goedkoop en is er weinig noodzaak voor partylijnen. Ik ken geen voorbeelden van partylijnen in Nederlandse openbare netwerken. In bedrijfsnetwerken van bijvoorbeeld NS en de elektriciteitsbedrijven is er wel gebruik van gemaakt.